یاوران مهدی(عج)

روزها میگذشتند و زندگی تکراری می شد از بس که در خانه با دخترم سرو کله میزدم خسته شدم همش بالا و پایین میپرید اعصابم رو داغون کرده بود … شبها تا نیمه های شب بیدار می ماند و هر چند دقیقه مرا برای بهانه ای بیدار میکرد … در آرزوی یک خواب عمیق بودم که تمام خستگی ام رو جبران کند، ناشکری میکردم و با دخترم بداخلاق شدم که نمیذاری استراحت کنم … خسته شدم .. اما بچه بود و نمیفهمید … تا اینکه یک شب سخت بیمار شد … از جایش نمیتوانست بلند شود همش خواب بود .. خانه سوت و کور شده بود دیگر نه تلویزیون تا نصفه شب روشن بود نه مرا بیدار میکرد اما خواب به چشمانم نمیرفت تا به خواب عمیق برم  تمام سه شب بالای سرش گریه کردم و از خدا خواستم ناشکری م رو ببخشد.. قول دادم دیگر ناشکری نکنم خداوند بزرگواری کرد و مرا بخشید خانه جان دیگری گرفت … خدایا شکرت …خدایا عزیزانم رو حفظ کن   

مردم عرب خوزستان صدها سال است که عید فطر را به گونه ای خاص گرامی می دارند به طوری که پنج روز آخر ماه رمضان بازارها شبانه روز باز هستند ومردم تا دم دم های صبح به خرید شیرینی وتنقلات و لباس عید می پردازند .. به خانه تکانی می پردازند و روز عید فطر بعد از اقامه ی نماز عید و پرداخت فطریه سفره ی عید پهن میکنند که در آن انواع شیرینی و تنقلات قرار می دهند چای و قهوه شان به پاست وبه دید وبازدید همدیگر می روند وتا دو سه هفته به دید و بازدید ادامه می دهند

ما دل زغمت شکسته داریم ای دوست

از غیر تو دیده بسته داریم ای دوست

گفتی که به دل شکستگان نزدیکی

ما نیز دلی شکسته داریم ای دوست

                اللهم عجل لولیک الفرج

همه می گوییم ما منتظر آقاییم .. چقدرگروه های فرهنگی و واتساپ و تلگرام و… تشکیل دادیم به اسم منتظران .. که ما منتظریم اما معمولا وقتی که منتظر کسی هستیم که ازجایی برگردد  همه چیز را  طبق آنچه میل آن شخص است محیا می کنیم ..هرچند دقیقه بیرون می رویم و با خود می گوییم که چرادیر کرد … چرا تا حالا نیامدند نکنه براش اتفاقی افتاده … نکنه ناراحته که پیشم نیامد …خلاصه تا زمانی که از طرف خبر نگیریم که کی بالاخره برمیگردد آرام وقرار نداریم.

اما برای امامی که صدها سال از ما غایب است  هیچ تا حالا دلواپس ونگران شدیم که چرا نیامد ؟چرا دیر کرد ؟ آیا آن قدر سمج شدیم تا خبری از ایشان بگیریم؟؟؟ آیا ما که ادعا می کنیم امام خود را از جان  ومال  و فرزندانمان بیشتر دوست داریم به اندازه ی لحظه ای که منتظر برگشتن بچه مان از مدرسه هستیم وچند دقیقه دیر کرد نگران شدیم ؟؟؟ نمی دانم لحظه ای که ما گناهی می کنیم و آقا شب تا صبح به گریه و استغفار برای ما می نشیند چقدر برای ما نگران است  که این گونه بی تابی می کند؟؟؟؟ بخدا گاهی اوقات از آقا شرمنده می شوم که اسم منتظر را روی خود گذاشتم ولی اصلا شبیه منتظران واقعی نیستم…. فقط می توانم بگویم شرمنده ام آقای مهربونم …دعا کن توفیق انتظار واقعی را پیدا کنم و همیشه بی قرارت باشم…

همه می گوییم ما منتظر آقاییم .. چقدرگروه های فرهنگی و واتساپ و تلگرام و… تشکیل دادیم به اسم منتظران .. که ما منتظریم اما معمولا وقتی که منتظر کسی هستیم که ازجایی برگردد  همه چیز را  طبق آنچه میل آن شخص است محیا می کنیم ..هرچند دقیقه بیرون می رویم و با خود می گوییم که چرادیر کرد … چرا تا حالا نیامدند نکنه براش اتفاقی افتاده … نکنه ناراحته که پیشم نیامد …خلاصه تا زمانی که از طرف خبر نگیریم که کی بالاخره برمیگردد آرام وقرار نداریم.

اما برای امامی که صدها سال از ما غایب است  هیچ تا حالا دلواپس ونگران شدیم که چرا نیامد ؟چرا دیر کرد ؟ آیا آن قدر سمج شدیم تا خبری از ایشان بگیریم؟؟؟ آیا ما که ادعا می کنیم امام خود را از جان  ومال  و فرزندانمان بیشتر دوست داریم به اندازه ی لحظه ای که منتظر برگشتن بچه مان از مدرسه هستیم وچند دقیقه دیر کرد نگران شدیم ؟؟؟ نمی دانم لحظه ای که ما گناهی می کنیم و آقا شب تا صبح به گریه و استغفار برای ما می نشیند چقدر برای ما نگران است  که این گونه بی تابی می کند؟؟؟؟ بخدا گاهی اوقات از آقا شرمنده می شوم که اسم منتظر را روی خود گذاشتم ولی اصلا شبیه منتظران واقعی نیستم…. فقط می توانم بگویم شرمنده ام آقای مهربونم …دعا کن توفیق انتظار واقعی را پیدا کنم و همیشه بی قرارت باشم…